۹ روش انتقال پول از خارج به ایران

مقدمه: انتقال پول از کشورهای خارجی به ایران به دلیل تحریم‌های بین‌المللی و محدودیت‌های سیستم بانکی، همواره با چالش‌هایی همراه بوده است. بسیاری از بانک‌ها و مؤسسات مالی جهانی به طور مستقیم با ایران تبادل مالی ندارند و این موضوع ارسال وجه به کشور را دشوار کرده است. با این حال، راهکارها و روش‌های متعددی برای حواله‌کردن پول به ایران شکل گرفته‌اند که برخی رسمی و تحت نظارت سیستم‌های مالی بین‌المللی هستند و برخی دیگر غیررسمی یا مبتنی بر شبکه‌های واسطه. در ادامه، ۹ روش مطمئن برای انتقال پول از خارج به ایران را به زبانی ساده بررسی می‌کنیم. هر روش شامل توضیح فرایند، شرایط لازم برای استفاده، مزایا (فواید) و معایب (محدودیت‌ها) است تا شما بتوانید بسته به کشور محل اقامت و نیاز خود، مناسب‌ترین راه را انتخاب کنید.

۱. حواله بانکی (سوئیفت و حواله بین‌المللی)

حواله بانکی سوئیفت یکی از روش‌های اصلی و سنتی انتقال پول بین‌المللی است. در این روش، پول از حساب بانکی فرستنده در کشور مبدأ به حساب بانکی گیرنده در کشور مقصد منتقل می‌شود. شبکه سوئیفت (SWIFT) به عنوان یک شبکه امن بین بانکی عمل می‌کند که اکثر بانک‌های جهان عضو آن هستند. با وجود امنیت و قابلیت انتقال مبالغ بالا در سوئیفت، به خاطر شرایط تحریمی، انتقال مستقیم سوئیفت به ایران در حال حاضر امکان‌پذیر نیست. این به آن معنی است که بانک‌های داخل ایران به شبکه سوئیفت دسترسی ندارند و شما نمی‌توانید مستقیماً به یک شماره حساب ایرانی از طریق سوئیفت پول بفرستید. راه‌حل معمول این است که ابتدا پول را به یک حساب واسط در یک کشور ثالث (معمولاً یک کشور اروپایی یا همسایه) که محدودیت تحریمی ندارد منتقل کنید. سپس از طریق این واسطه، مبلغ به ریال تبدیل و به حساب گیرنده در ایران واریز می‌شود. در واقع این مسیر نوعی حواله دومرحله‌ای است که مرحله اول آن یک انتقال بین‌المللی قانونی و مرحله دوم آن یک واریز داخلی در ایران است.

شرایط لازم برای استفاده:

• داشتن یک حساب بانکی بین‌المللی یا دسترسی به حساب ارزی در خارج از ایران (ترجیحاً در کشورهای بدون محدودیت انتقال به ایران).

• داشتن اطلاعات کامل حساب مقصد واسط یا گیرنده (مانند شماره حساب، نام بانک، کد سوئیفت/بی‌ک، کد IBAN در صورت استفاده از شبکه SEPA).

• هماهنگی با یک کارگزار مالی معتبر یا شرکت واسطه در کشور واسط که امکان تبدیل و انتقال وجه به ایران را فراهم کند.

• در نظر داشتن سقف انتقال طبق قوانین کشور مبدأ و ایران (ممکن است محدودیت قانونی برای مقدار پول ارسالی وجود داشته باشد).

مزایا:

• امنیت بالا و قانونی بودن: انتقال پول از طریق شبکه بانکی سوئیفت بسیار امن بوده و توسط سیستم بانکی تضمین می‌شود. احتمال گم شدن پول در این شبکه تقریباً وجود ندارد و مسیر انتقال قانونی و قابل ردیابی است.

• مناسب برای مبالغ کلان: حواله سوئیفت به دلیل سازوکار بین‌المللی‌اش برای انتقال مبالغ بزرگ طراحی شده و محدودیت سقف انتقال ندارد (جز محدودیت‌های قانونی کشورها). به همین خاطر برای نقل و انتقال سرمایه‌های بزرگ و معاملات تجاری مناسب است.

• ثبات نرخ ارز: معمولاً تبدیل ارز در بانک‌ها با نرخ‌های رسمی و پایدار انجام می‌شود و شما اطمینان دارید که مبلغ معادل ریالی (پس از تبدیل) به طور صحیح محاسبه می‌گردد.

• سرعت مناسب در انتقال مستقیم: اگر تحریم‌ها نبودند، انتقال سوئیفت می‌توانست در عرض ۱ تا ۳ روز کاری انجام شود. حتی اکنون نیز مرحله اول انتقال به حساب واسط در اروپا یا کشورهای دیگر معمولاً ظرف یکی دو روز انجام می‌شود که برای نقل و انتقالات بین‌المللی زمان قابل قبولی است.

معایب:

• عدم دسترسی مستقیم به ایران: همان‌طور که گفته شد، به دلیل تحریم‌ها امکان حواله مستقیم بانکی به ایران وجود ندارد و حتماً باید از مسیرهای غیرمستقیم استفاده کرد. این فرآیند را پیچیده‌تر می‌کند و نیازمند هماهنگی با واسطه‌های معتبر است.

• کارمزد بالا: انتقال از طریق بانک معمولاً هزینه‌بر است؛ بانک فرستنده، بانک دریافت‌کننده و بانک‌های واسط هر یک می‌توانند کارمزد انتقال دریافت کنند. در نتیجه مجموع کارمزد یک حواله سوئیفت ممکن است قابل توجه باشد (برای مثال کارمزد ثابت ~۳۰ تا ۵۰ دلار یا حتی درصدی از مبلغ بسته به بانک). سوئیفت جزو گران‌ترین روش‌ها برای ارسال پول محسوب می‌شود.

• سرعت نسبتاً کم در کل فرآیند: اگرچه خود شبکه سوئیفت سریع است، اما به دلیل دو مرحله‌ای بودن انتقال به ایران (اول به کشور واسط، سپس تبدیل و انتقال به ایران)، فرآیند کلی ممکن است چند روز تا یک هفته زمان ببرد. همچنین بررسی‌های امنیتی و اداری بانک‌ها می‌تواند باعث تاخیر شود.

• نیاز به اطلاعات بانکی دقیق: برای انجام حواله بین‌المللی باید اطلاعات دقیق حساب مقصد (نام صاحب حساب، نام بانک، آدرس بانک، کد SWIFT/BIC، شماره IBAN و ...) را ارائه کنید. هر اشتباه کوچکی در این اطلاعات می‌تواند باعث برگشت خوردن حواله یا تأخیر شود.

• خطرات تحریمی: در برخی موارد حتی اگر از حساب واسط استفاده شود، بانک‌های واسط ممکن است نسبت به مقصد نهایی (ایران) حساس باشند و تراکنش را متوقف کنند. بنابراین همیشه احتمال مسدود شدن وجه به خاطر تحریم وجود دارد و باید از کانال‌ها و بانک‌های مجاز استفاده کرد.

۲. استفاده از صرافی‌های ارزی (واسطه مالی در کشور مبدأ)

یکی دیگر از روش‌های مرسوم برای انتقال پول از خارج به ایران، مراجعه به صرافی‌ها یا شرکت‌های خدمات ارزی است. صرافی‌های معتبر در کشورهای مختلف (به ویژه در شهرهایی که جامعه ایرانی زیادی دارند) اغلب امکان ارسال حواله به ایران را فراهم می‌کنند. در این روش، شما مبلغ مورد نظر خود را (به ارز رایج کشور محل سکونتتان) به یک صرافی یا کارگزار مالی می‌پردازید و صرافی معادل آن را به ریال از طریق شبکه داخلی خود به حساب گیرنده در ایران واریز می‌کند. صرافی‌ها عملاً نقش واسطه امن را ایفا می‌کنند؛ آن‌ها ممکن است از بسترهایی مانند سوئیفت، حواله داخلی در کشور ثالث یا شبکه‌های اختصاصی خود برای جابه‌جایی پول استفاده کنند، اما پیچیدگی‌های فنی این انتقال بر عهده خود صرافی است و شما مستقیماً درگیر جزئیات بانکی نمی‌شوید.

شرایط لازم برای استفاده:

• پیدا کردن یک صرافی معتبر و قابل اعتماد در کشور محل سکونت که خدمات حواله به ایران را ارائه دهد. (بهتر است صرافی دارای مجوز رسمی در آن کشور باشد تا ریسک کلاهبرداری کاهش یابد).

• ارائه مدرک شناسایی و منبع پول (برخی صرافی‌ها برای مبالغ بالا نیاز به مدارک احراز هویت یا اثبات منشاء وجه دارند، خصوصاً بعد از قوانین مبارزه با پول‌شویی).

• داشتن اطلاعات حساب گیرنده در ایران (شماره حساب یا شماره کارت بانکی، نام بانک گیرنده، نام و کد ملی صاحب حساب در ایران).

• پرداخت کارمزد یا توافق بر سر نرخ تبدیل ارز با صرافی. معمولاً صرافی‌ها کارمزد خود را به صورت اختلاف نرخ خرید و فروش ارز اعمال می‌کنند.

مزایا:

• دور زدن ساده تحریم‌ها: صرافی‌ها با شبکه‌های واسط خود می‌توانند تحریم‌های بانکی را دور بزنند و مستقیماً معادل ریالی مبلغ را در ایران تحویل دهند. این بدان معناست که شما نیازی به افتتاح حساب در کشور ثالث یا استفاده از چند واسطه ندارید؛ صرافی خودش مسیر انتقال را مدیریت می‌کند.

• سرعت نسبتاً بالا: انتقال از طریق صرافی در بسیاری موارد کمتر از ۴۸ ساعت انجام می‌شود و حتی برخی صرافی‌ها در همان روز واریز را تکمیل می‌کنند. چون صرافی‌ها اغلب در هر دو کشور (مبدأ و ایران) موجودی دارند، ممکن است در عرض چند ساعت پس از دریافت مبلغ، معادل ریالی را در ایران واریز کنند.

• فرایند ساده برای مشتری: مراحل کار برای شما معمولاً ساده است: پرداخت پول به صرافی و ارائه مشخصات گیرنده. باقی کار (تبدیل ارز، حواله‌جات بین‌المللی) توسط خود صرافی انجام می‌شود. این روش کاربرپسند و بی‌دردسر است، به خصوص برای کسانی که با سیستم‌های پیچیده بانکی آشنا نیستند.

• امکان استفاده از پول نقد یا حواله داخلی: بسیاری از صرافی‌ها پول شما را به صورت نقدی هم قبول می‌کنند (در کشور مبدأ)، بنابراین اگر دسترسی به حساب بانکی خارجی ندارید، می‌توانید با پرداخت نقد یا روش‌های جایگزین (مثلاً انتقال بانکی محلی) از خدمات حواله آنها بهره‌مند شوید.

• نرخ رقابتی: صرافی‌های مختلف معمولاً نرخ‌های تبدیل متفاوتی دارند. شما می‌توانید با استعلام از چند صرافی، بهترین نرخ تبدیل را بیابید که گاه بهتر از نرخ رسمی بانک‌هاست. کارمزد صرافی‌ها هم معمولاً کمتر از کارمزد مستقیم بانکی است، زیرا سود خود را در نرخ تبدیل لحاظ می‌کنند.

معایب:

• نیاز به اعتمادسازی: مهم‌ترین چالش، اعتماد به صرافی است. حتماً باید از خوش‌نامی و مجوزدار بودن صرافی اطمینان حاصل کنید، چون پول را مستقیماً به دست آنها می‌سپارید. در صورت انتخاب صرافی نامعتبر، خطر کلاهبرداری یا تأخیر زیاد در واریز وجود دارد.

• کارمزد پنهان در نرخ تبدیل: هرچند ممکن است صرافی‌ها اعلام کنند کارمزد کمی می‌گیرند، اما معمولاً اختلاف نرخ خرید و فروش ارز سود اصلی آن‌هاست. بنابراین نرخ تبدیل ارز در صرافی کمی پایین‌تر از نرخ بازار آزاد خواهد بود تا کارمزدشان جبران شود. این اختلاف نرخ گاهی قابل توجه است (مثلاً ۲ تا ۵٪ از مبلغ ارسالی).

• محدودیت سقف و مقررات: صرافی‌ها نیز ممکن است طبق قوانین کشور مبدأ سقف مشخصی برای انتقال داشته باشند یا برای مبالغ بالا مدارک اضافی درخواست کنند. همچنین در ایران محدودیت قانونی برای دریافت ارز وجود دارد (طبق قانون ارزی، هر فرد سالانه تا مقدار معینی ارز می‌تواند دریافت کند). این موارد می‌تواند مانع انتقال مبالغ خیلی بزرگ از طریق صرافی شود.

• زمان‌بر بودن در موارد خاص: در شرایط معمول انتقال سریع است، اما اگر مبلغ خیلی زیاد باشد یا صرافی نیاز به تامین ریال از داخل داشته باشد، ممکن است واریز با چند روز تاخیر انجام شود. همچنین تعطیلات رسمی در ایران یا کشور مبدأ می‌تواند زمان انتقال را بیشتر کند.

• کارمزد دو مرحله‌ای: اگر صرافی در کشور شما شعبه مستقیم نداشته باشد، شاید مجبور شوید اول پول را به حساب بانکی صرافی در کشور دیگری ارسال کنید که خود شامل کارمزد بانکی است. سپس صرافی پس از دریافت، معادل ریالی را در ایران می‌دهد. این حالت دو مرحله‌ای می‌تواند هزینه را بالا ببرد.

۳. شرکت‌های انتقال پول بین‌المللی (وسترن یونیون و مانی‌گرام)

شرکت‌هایی مانند Western Union (وسترن یونیون) و MoneyGram (مانی‌گرام) خدمات حواله فوری پول در سطح جهان ارائه می‌دهند. در روش کار این شرکت‌ها، شما به یک نمایندگی رسمی مراجعه کرده و مبلغ را به ارز دلخواه پرداخت می‌کنید؛ سپس شرکت یک کد حواله به شما می‌دهد. گیرنده می‌تواند با ارائه آن کد و مدرک شناسایی، مبلغ را در کشور مقصد به صورت نقد دریافت کند. متأسفانه به دلیل تحریم‌ها، Western Union و MoneyGram در ایران شعبه یا نمایندگی ندارند. یعنی گیرنده در داخل ایران نمی‌تواند مستقیماً به دفتر وسترن یونیون مراجعه و پولی دریافت کند. با این حال، استفاده غیرمستقیم از این سرویس‌ها ممکن است: شما پول را به وسیله وسترن یونیون یا مانی‌گرام به یک کشور واسط (مثلاً ترکیه، امارات یا حتی کشور همسایه مانند افغانستان) می‌فرستید. در آن کشور یا نماینده‌ای از خانواده گیرنده پول را نقد می‌گیرد، یا یک صرافی/آشنا در کشور واسط مبلغ را تحویل گرفته و معادل ریالی را در ایران به دست گیرنده می‌رساند. به این ترتیب، وسترن یونیون بخشی از مسیر انتقال است ولی مرحله آخر از طریق واسطه صورت می‌گیرد.

شرایط لازم برای استفاده:

• دسترسی به نمایندگی‌ یا وب‌سایت یکی از شرکت‌های حواله پول (WU یا MoneyGram) در کشور محل زندگی. معمولاً بانک‌ها، صرافی‌ها یا دفاتر خدمات بین‌المللی، نمایندگی این شرکت‌ها هستند.

• مدرک شناسایی معتبر برای فرستنده (پاسپورت یا کارت شناسایی) هنگام ثبت حواله.

• دانستن نام کامل گیرنده مطابق مدرک شناسایی‌اش، زیرا برای دریافت پول در کشور واسط، گیرنده باید با همان نام ثبت‌شده اقدام کند.

• هماهنگی با گیرنده در کشور واسط: یا گیرنده شخصاً به کشور واسط سفر کند، یا یک فرد معتمد/صرافی در آن کشور به‌عنوان نماینده گیرنده پول را بگیرد. (در غیر اینصورت، امکان دریافت در خود ایران نیست).

• پرداخت کارمزد حواله که توسط وسترن یونیون/مانی‌گرام بر اساس مبلغ ارسالی محاسبه می‌شود (معمولاً به صورت درصدی از مبلغ + هزینه ثابت).

مزایا:

• سرعت بسیار بالا: حواله‌های وسترن یونیون تقریباً فوری هستند. معمولاً ظرف چند دقیقه تا حداکثر چند ساعت پس از پرداخت در مبدأ، پول در مقصد آماده پرداخت به گیرنده است. این ویژگی برای موارد اضطراری بسیار مفید است.

• عدم نیاز به حساب بانکی: نه فرستنده و نه گیرنده لازم نیست حساب بانکی داشته باشند. تمام فرایند می‌تواند نقدی انجام شود. بنابراین برای افرادی که نمی‌خواهند یا نمی‌توانند از سیستم بانکی استفاده کنند، این روش مناسب است.

• شبکه جهانی گسترده: Western Union و MoneyGram در اکثر کشورهای جهان نمایندگی دارند. حتی اگر در ایران دفتر ندارند، شما می‌توانید نزدیک‌ترین کشور ممکن (مثلاً ترکیه یا امارات) را انتخاب کنید تا گیرنده بتواند در آنجا پول را تحویل بگیرد.

• امنیت و ضمانت شرکت: این شرکت‌ها بیش از یک قرن قدمت دارند و انتقال شما را بیمه می‌کنند. اگر مشکلی پیش بیاید یا پول به دست گیرنده نرسد، می‌توانید با مدارک و کد پیگیری، ادعای خود را مطرح کنید.

• کارمزد شفاف برای مبالغ کوچک: برای مبالغ پایین تا متوسط، کارمزد این شرکت‌ها نسبتاً ثابت و بعضاً کمتر از هزینه‌های بانکی است. (مثلاً برای ارسال ۲۰۰ دلار ممکن است کارمزدی حدود ۵ تا ۱۰ دلار اخذ شود که قابل قبول است).

معایب:

• عدم ارائه خدمت در ایران: همان‌طور که اشاره شد، بزرگ‌ترین محدودیت این روش عدم امکان پرداخت مستقیم در ایران است. گیرنده یا باید به کشور دیگری سفر کند یا شخص ثالثی در خارج پول را بگیرد و به ایران منتقل کند. این موضوع هزینه و پیچیدگی اضافه ایجاد می‌کند و برای همه مقدور نیست.

• هزینه بالا برای مبالغ زیاد: ساختار کارمزد Western Union تصاعدی است. برای مبالغ بالا (مثلاً چند هزار دلار)، کارمزد درصدی می‌تواند سنگین شود. در برخی موارد کارمزد وسترن یونیون برای ۱۰۰۰ دلار به ۵٪ یا بیشتر هم می‌رسد که رقم قابل توجهی است. بنابراین این روش برای ارسال مبالغ خیلی بزرگ اقتصادی نیست.

• محدودیت سقف و کنترل‌ها: معمولاً سقف مشخصی برای هر انتقال وجود دارد (مثلاً ۷۰۰۰ دلار یا معادل آن) و اگر بخواهید بیش از آن بفرستید باید چند حواله جداگانه انجام دهید که هر کدام کارمزد جداگانه دارد. همچنین شرکت ممکن است درباره منشاء پول سوال کند یا در صورت مشکوک شدن به دور زدن تحریم، از ارائه خدمات خودداری کند.

• نیاز به حضور فیزیکی یا بانکی در کشور واسط: اگر خود گیرنده نمی‌تواند سفر کند، شما نیازمند یک واسطه قابل اعتماد در کشور ثالث هستید تا پول نقد را دریافت کرده و حواله داخلی به ایران انجام دهد. این مشابه روش صرافی می‌شود و در نتیجه دوباره کارمزد صرافی اضافه خواهد شد.

• نرخ تبدیل نامناسب: Western Union معمولاً اگر بین دو ارز مختلف بخواهد تبدیل انجام دهد، نرخ تبدیل را پایین‌تر از نرخ بازار می‌گیرد (تا سود کسب کند). مثلاً اگر شما یورو بفرستید و گیرنده دلار بخواهد بگیرد، ممکن است ۲-۳٪ در نرخ تبدیل ضرر کنید. البته اگر هر دو از یک ارز استفاده کنید (مثلاً دلار در مبدأ بدهید و دلار در مقصد دریافت شود) این مشکل وجود ندارد.

۴. پی‌پال (PayPal)

پی‌پال یک پلتفرم پرداخت آنلاین و کیف پول دیجیتال بسیار محبوب در دنیاست که امکان ارسال و دریافت وجه را برای افراد و کسب‌وکارها فراهم می‌کند. با داشتن حساب پی‌پال، کاربر می‌تواند حساب بانکی یا کارت اعتباری خود را به آن متصل کند و از طریق ایمیل یا شماره موبایل، برای دیگران پول بفرستد یا دریافت کند. بسیاری از پرداخت‌های اینترنتی بین‌المللی و کسب درآمدهای دلاری از طریق PayPal انجام می‌شود. اما متأسفانه ایران در لیست کشورهای پشتیبانی‌شده پی‌پال نیست و کاربران داخل ایران به طور مستقیم نمی‌توانند حساب پی‌پال فعال داشته باشند (به دلیل تحریم‌های مالی آمریکا). با این حال، افراد مقیم خارج که حساب پی‌پال دارند می‌توانند از این طریق برای ایران پول ارسال کنند و سپس گیرنده در ایران از طریق شرکت‌های واسط، مبلغ را نقد کند. به عنوان مثال، فرستنده خارج از کشور مبلغ موردنظر را به حساب پی‌پال یک واسطه یا دوست مورد اعتماد ارسال می‌کند؛ سپس آن واسطه از طرف گیرنده، ریال معادل را به حساب بانکی گیرنده در ایران واریز می‌کند. برخی شرکت‌های خدمات ارزی در ایران (مثل ایرانیکارت، فراکنش و غیره) نیز خدمات نقد کردن پی‌پال ارائه می‌دهند؛ یعنی معادل ریالی موجودی پی‌پال شما را پرداخت می‌کنند.

شرایط لازم برای استفاده:

• حساب پی‌پال فعال در خارج از کشور: فرستنده حتماً باید یک حساب پی‌پال داشته باشد که با مدارک اقامت کشور دیگری (غیر از ایران) تأیید شده باشد. همچنین گیرنده اگر بتواند (مثلاً با هویت غیرایرانی یا از طریق آشنا) حساب پی‌پال داشته باشد، کار ساده‌تر می‌شود.

• ارتباط با یک واسط مطمئن: اگر گیرنده نتواند شخصاً حساب پی‌پال داشته باشد، نیاز است یک فرد یا شرکت واسط معتبر که حساب پی‌پال دارد، این کار را انجام دهد. این واسط می‌تواند یک دوست مورد اعتماد در خارج یا یک شرکت صرافی آنلاین باشد.

• آدرس ایمیل یا لینک پی‌پال گیرنده/واسط: فرستنده برای واریز فقط نیاز به ایمیل حساب پی‌پال مقصد دارد. بنابراین دانستن اطلاعات حساب بانکی ایران لازم نیست، بلکه باید مشخصات حساب پی‌پال واسط یا گیرنده را داشته باشید.

• منبع مالی برای شارژ پی‌پال: حساب پی‌پال فرستنده باید با پول شارژ شود (از طریق اتصال به کارت اعتباری، حساب بانکی یا دریافت پول دیگر). PayPal در بسیاری کشورها به کارت‌های ویزا/مستر متصل می‌شود؛ فرستنده باید مطمئن باشد حسابش موجودی کافی دارد.

• در نظر گرفتن کارمزد و محدودیت‌های پی‌پال: پی‌پال برای انتقال شخصی بین کشورها کارمزد می‌گیرد (حدود ۵٪ بسته به مبلغ و کشور) و همچنین سقف انتقال در حساب‌های جدید ممکن است محدود باشد. نیاز است حساب فرستنده وریفای (تأیید) شده و محدودیت ماهانه آن افزایش یافته باشد.

مزایا:

• سرعت و سهولت: انتقال پول با پی‌پال بسیار سریع است؛ معمولاً پرداخت به صورت لحظه‌ای انجام می‌شود و گیرنده بلافاصله اعلان دریافت وجه را می‌بیند. از نظر راحتی نیز فقط داشتن ایمیل کافی است و نیازی به دانستن سوئیفت‌کد یا اطلاعات پیچیده بانکی نیست.

• امنیت تراکنش: پی‌پال از تکنولوژی رمزنگاری و سیستم‌های ضدتقلب قوی استفاده می‌کند. اطلاعات کارت یا حساب بانکی شما محرمانه می‌ماند و فقط خود PayPal واسطه میان شما و طرف مقابل است. همچنین در صورت بروز مشکل (مثلاً عدم تحویل کالا در مبادلات تجاری)، امکان باز کردن پرونده اعتراض و بازگشت وجه وجود دارد (البته در انتقال دوستانه پول، این مورد کمتر کاربرد دارد).

• کارمزد مناسب برای مبالغ متوسط: در مقایسه با حواله بانکی، برای مبالغ متوسط مثلاً چندصد دلار، کارمزد PayPal اغلب کمتر از سوئیفت درمی‌آید. ضمن اینکه اگر از موجودی پی‌پال یا حساب بانکی استفاده شود (و نه کارت اعتباری)، کارمزد کمتری اعمال می‌شود.

• دسترسی گسترده و شناخته‌شده: پی‌پال در بیش از ۲۰۰ کشور دنیا فعال است (به جز معدودی کشور از جمله ایران) و بسیاری از افراد در خارج حساب پی‌پال دارند. بنابراین پیدا کردن یک دوست یا خویشاوند دارای PayPal که بتواند پول را دریافت و تبدیل کند، معمولاً امکان‌پذیر است. همچنین شرکت‌های تبدیل ارز نیز به وفور خدمات مرتبط با پی‌پال دارند.

• امکان پرداخت‌های آنلاین: اگر هدف از انتقال پول کمک به خانواده یا پرداخت هزینه‌ای در ایران باشد، گاهی می‌توان از موجودی پی‌پال برای خرید آنلاین کالا یا خدمات برای فرد در ایران استفاده کرد. مثلاً خرید بلیت هواپیما، رزرو هتل یا سفارش کالا از سایت‌های ایرانی توسط شرکت‌های واسط با موجودی پی‌پال شما انجام شود. این یک کاربرد غیرمستقیم اما مفید است.

معایب:

• عدم پشتیبانی رسمی در ایران: کاربران داخل ایران رسماً نمی‌توانند پی‌پال داشته باشند. هر گونه فعالیت مستقیم از IP ایران ممکن است به مسدود شدن حساب منجر شود. بنابراین گیرنده عملاً مجبور است به شخص ثالثی اعتماد کند که این خود ریسک به همراه دارد.

• نیاز به حساب واسط و مراحل تبدیل: اگر گیرنده خود حساب پی‌پال ندارد، پول ابتدا به حساب واسط می‌رود، بعد واسط باید پول را نقد کند و به ریال تبدیل کند. این فرآیند چندمرحله‌ای ممکن است ۱ تا ۲ روز طول بکشد و مستلزم پرداخت کارمزد به واسط (معمولاً ۵ تا ۱۰ درصد) است. در نتیجه همه مزیت سرعت آنی پی‌پال برای گیرنده در ایران قابل لمس نخواهد بود.

• کارمزد و نرخ تبدیل ارز: پی‌پال بابت تبدیل ارزها نیز کارمزد می‌گیرد. مثلاً اگر فرستنده دلار داشته باشد ولی حساب گیرنده یورویی باشد، پی‌پال با نرخی پایین‌تر دلار را به یورو تبدیل می‌کند (حدود ۳٪ زیر نرخ بازار). همچنین اگر از کارت اعتباری برای پرداخت استفاده شود، کارمزد بیشتری اعمال می‌شود. این موارد می‌توانند هزینه نهایی را بالا ببرند.

• محدودیت حساب‌ها: حساب‌های جدید پی‌پال معمولاً سقف ارسال محدودی (مثلاً ۵۰۰ دلار در ماه) دارند تا زمانی که هویت و حساب بانکی کاملاً تأیید شود. همچنین پی‌پال نسبت به تراکنش‌های مشکوک بسیار حساس است و اگر احساس کند در حال دور زدن قوانین است، ممکن است حساب را لیمیت (محدود) یا مسدود کند. رفع این محدودیت‌ها زمان‌بر بوده و نیاز به مدارک دارد که برای ایرانیان ساده نیست.

• در دسترس نبودن برای همه: خیلی از ایرانیان مقیم خارج نیز ممکن است به دلیل نیاز به شماره موبایل و حساب بانکی محلی، نتوانند به راحتی حساب پی‌پال افتتاح کنند. به علاوه، کار با پنل پی‌پال به زبان انگلیسی است و شاید برای افراد مسن یا کم‌آشنا با فناوری چالش‌برانگیز باشد.

۵. اسکریل (Skrill)

اسکریل یک سرویس پرداخت آنلاین و کیف پول الکترونیکی است که شباهت‌های زیادی به پی‌پال دارد. این شرکت که مقر آن در اروپا (انگلستان) است، به کاربران امکان می‌دهد با ایمیل و پسورد یک کیف پول ایجاد کرده و به وسیله کارت بانکی یا حساب، آن را شارژ کنند و برای دیگران پول بفرستند یا دریافت کنند. Skrill در بعضی جنبه‌ها انعطاف‌پذیرتر از پی‌پال است (مثلاً در زمینه پرداخت‌های مرتبط با بازی‌های آنلاین و فارکس شهرت دارد) اما ایران را تحریم کرده و خدماتش به طور مستقیم شامل حال ایرانیان داخل کشور نمی‌شود. روش ارسال پول از طریق اسکریل به ایران هم مشابه پی‌پال، حالت غیرمستقیم دارد؛ یعنی یا باید گیرنده در ایران از طریق واسط اقدام کند، یا مبلغ را به حساب اسکریل یک صرافی آنلاین واریز کنید تا آن صرافی معادل ریالی را به حساب ایرانی واریز نماید. برخی وب‌سایت‌های ایرانی خدمات خرید و فروش موجودی اسکریل را ارائه می‌دهند؛ به این صورت که شما مبلغ موردنظر را به کیف پول اسکریل آنها انتقال می‌دهید و آنها پس از کسر کارمزد، ریال به شما می‌دهند.

شرایط لازم برای استفاده:

• حساب کاربری Skrill برای فرستنده: ایجاد حساب اسکریل نسبتاً ساده است اما نیاز به اقامت در کشورهایی دارد که اسکریل در آنها فعال است. بنابراین فرستنده باید مقیم خارج (غیر از ایران) بوده و حسابش را وریفای کرده باشد.

• اطلاعات حساب اسکریل مقصد یا واسط: مشابه پی‌پال، برای ارسال پول کافیست آدرس ایمیل یا شناسه حساب اسکریل فرد واسط یا گیرنده را داشته باشید.

• موجودی یا کارت متصل برای پرداخت: فرستنده باید کیف پول اسکریل خود را شارژ کرده باشد (از طریق کارت اعتباری، حواله بانکی یا روش‌های محلی).

• یافتن صرافی آنلاین مطمئن: در صورت نبودن گیرنده مستقیم در خارج، نیاز است یک صرافی آنلاین معتبر داخلی یا خارجی پیدا کنید که خدمات نقد کردن اسکریل داشته باشد. این صرافی‌ها معمولاً در وب‌سایت‌های خود نرخ تبدیل و کارمزد را اعلام می‌کنند.

• رعایت محدودیت‌های انتقال: اسکریل نیز سقف‌هایی برای اکانت‌های عادی دارد (مثلاً چند هزار دلار در ماه) که بسته به سطح کاربری متفاوت است. باید توجه کنید مبلغ ارسالی بیش از حد مجاز حساب شما نباشد تا تراکنش لغو نشود.

مزایا:

• انتقال سریع و آسان: پلتفرم اسکریل انتقال‌های کاربر به کاربر (P2P) را آنی انجام می‌دهد. کافیست چند کلیک کنید تا مبلغ به حساب مقصد منتقل شود. این سرعت بالا یک مزیت مهم به شمار می‌رود.

• کاربرپسند و امن: رابط کاربری Skrill ساده است و از رمزنگاری قوی برای حفاظت از اطلاعات مالی بهره می‌برد. بسیاری از فروشگاه‌ها و وب‌سایت‌های خارجی نیز اسکریل را می‌پذیرند، بنابراین یک کیف پول نسبتاً همه‌کاره است.

• کارمزد منطقی برای انتقال داخلی Skrill: اگر هر دو طرف حساب اسکریل داشته باشند و انتقال به صورت داخلی انجام شود، کارمزد کمی (مثلاً حدود ۱.۵٪) دریافت می‌شود که در مقایسه با روش‌های بانکی مناسب است. همچنین حداقل کارمزد ندارد، یعنی حتی مبالغ کوچک (چند دلار) را هم می‌توان انتقال داد. این موضوع اسکریل را برای انتقال‌های خرد جذاب می‌کند.

• جایگزین برای پی‌پال: کسانی که به هر دلیل با PayPal مشکل دارند (مثلاً کشورشان توسط پی‌پال پشتیبانی نمی‌شود یا حسابشان مسدود شده)، می‌توانند از Skrill به عنوان جایگزین استفاده کنند. فرایند ثبت‌نام و استفاده شبیه پی‌پال است اما Skrill سخت‌گیری‌های کمتری در برخی موارد دارد. به طور مثال، حداقل مبلغ انتقال در اسکریل وجود ندارد، در حالی که پی‌پال ممکن است محدودیت‌هایی داشته باشد.

• امکان نگهداری ارزهای مختلف: اسکریل نیز مانند بسیاری کیف‌پول‌های دیجیتال، امکان نگهداری چندین نوع ارز (دلار، یورو، پوند و حتی برخی ارزهای دیجیتال) را فراهم کرده است. در نتیجه فرستنده می‌تواند به ارز محلی خود پرداخت کند و گیرنده (یا واسط) آن را به ارز دلخواه (مثلاً دلار) در اسکریل تبدیل کند.

معایب:

• عدم دسترسی مستقیم در ایران: همان مشکل همیشگی وجود دارد؛ کاربران داخل ایران نمی‌توانند حساب اسکریل خود را وریفای کنند یا از خدماتش بهره‌مند شوند. هرگونه اتصال از ایران خلاف مقررات اسکریل است و خطر مسدود شدن حساب وجود دارد.

• نیاز به واسطه برای نقد کردن: گیرنده نهایی در ایران باید از طریق یک واسطه (شخص یا شرکت) پول اسکریل را به دست آورد. این به معنای کسر کارمزد مضاعف است، زیرا واسطه هم سود خود را خواهد گرفت. در عمل شاید ۵٪ یا بیشتر از مبلغ به عنوان هزینه‌های تبدیل و کارمزد از بین برود.

• کارمزد برداشت نسبتاً بالا: اگر واسطه بخواهد موجودی اسکریل را به حساب بانکی خودش منتقل کند، خود Skrill برای برداشت به حساب بانکی یا کارت کارمزد ثابت نسبتاً بالایی (مثلاً ۵.۵۰ یورو برای برداشت بانکی) دریافت می‌کند. این هزینه نهایی بر عهده یکی از طرفین خواهد بود.

• محدودیت کشورها و ارزها: گرچه اسکریل بسیاری کشورها را پوشش می‌دهد، اما در برخی کشورها خدمات محدود دارد. همچنین ارز ریال ایران را پشتیبانی نمی‌کند، بنابراین تبدیل ریال باید خارج از سیستم اسکریل انجام شود.

• ریسک حساب‌های فروشنده: برخی از شرکت‌های صرافی آنلاین ایرانی حساب‌های اسکریل دارند که ممکن است با هویت کشورهای دیگر ایجاد شده باشد. این حساب‌ها همیشه در معرض ریسک تعلیق قرار دارند. اگر خوش‌شانسی بیاورید مشکلی پیش نمی‌آید، اما همیشه این احتمال هست که حساب واسط توسط Skrill بسته شود و پول شما در میانه راه گرفتار گردد.

۶. وب‌مانی و پرفکت‌مانی (کیف پول‌های الکترونیک بین‌المللی)

นوب‌مانی (WebMoney) و پرفکت‌مانی (Perfect Money) دو سیستم پرداخت الکترونیکی هستند که محبوبیت زیادی در میان کاربران ایرانی پیدا کرده‌اند. علت اصلی رواج این دو پلتفرم، عدم تبعیت کامل از تحریم‌های غرب و امکان فعالیت کاربران ایرانی است. شما می‌توانید از داخل ایران (یا هر جای دنیا) در سایت وب‌مانی یا پرفکت‌مانی حساب ایجاد کنید، کیف پول دلاری یا یورویی داشته باشید و بدون محدودیت از دیگران پول دریافت یا برایشان ارسال کنید. سپس از طریق صرافی‌های آنلاین، موجودی دلاری/یورویی خود را نقد کرده و ریال بگیرید. وب‌مانی یک شرکت روسی است که از سال‌ها پیش به ایرانیان خدمات می‌دهد و حتی نسخه فارسی وب‌سایت و پشتیبانی به زبان فارسی دارد. پرفکت‌مانی نیز شرکتی ثبت‌شده در پاناما است که به دلیل سهولت استفاده و سود سالانه ۴٪ روی مانده حساب، مشهور شده است. در هر دوی این سیستم‌ها، ارزهای دیجیتال و طلا نیز پشتیبانی می‌شوند و می‌توانید دارایی‌های مختلفی در کیف پول خود داشته باشید. روش انتقال پول به ایران از طریق این کیف پول‌ها به طور خلاصه چنین است: فرستنده در خارج مقداری وب‌مانی یا پرفکت‌مانی (مثلاً دلار) به حساب گیرنده در ایران واریز می‌کند؛ گیرنده در ایران از طریق یک صرافی آنلاین ایرانی (که وب‌مانی/پرفکت‌مانی می‌خرد)، موجودی خود را می‌فروشد و ریال به حساب بانکی‌اش دریافت می‌کند.

شرایط لازم برای استفاده:

• ایجاد حساب وب‌مانی یا پرفکت‌مانی: هر دو از داخل ایران بدون VPN نیز قابل دسترس هستند. فرستنده و گیرنده هر دو باید در یکی از این پلتفرم‌ها حساب ایجاد کنند. (ترجیحاً پرفکت‌مانی برای مبالغ بالا به‌صرفه‌تر است چون کارمزد کمتری دارد).

• خرید اعتبار (شارژ حساب): فرستنده باید موجودی وب‌مانی یا پرفکت‌مانی تهیه کند. این کار از طریق صرافی‌های آنلاین انجام می‌شود؛ مثلاً با کارت بانکی یا حواله بانکی دلار می‌دهد و معادل آن دلار پرفکت‌مانی در کیف پولش دریافت می‌کند.

• شناخت صرافی‌های آنلاین معتبر: لازم است یک یا چند وب‌سایت صرافی آنلاین معتبر بشناسید که در کار خرید و فروش وب‌مانی/پرفکت‌مانی فعالند. این وب‌سایت‌ها نرخ تبدیل و کارمزد خود را اعلام می‌کنند. (مثلاً میهن‌پرداخت، فرهاد اکسچنج، و... از شناخته‌شده‌ها هستند).

• رعایت نکات امنیتی حساب: وب‌مانی و پرفکت‌مانی هر دو تأکید دارند که اطلاعات حساب (مانند آی‌دی کاربری، رمز ورود، فایل کیف پول یا کدهای تأیید) به درستی نگهداری شوند. چون تراکنش‌ها غیرقابل بازگشت‌اند، هر گونه سهل‌انگاری می‌تواند منجر به از دست رفتن پول شود.

• احراز هویت در صورت نیاز: پرفکت‌مانی برای عملکرد کامل (کارمزد کمتر و سقف بیشتر) نیاز به احراز هویت اختیاری دارد. وب‌مانی نیز انواع سطح حساب (Alias, Formal, Personal) دارد که برای مبالغ بالاتر بهتر است به سطح Formal با ارائه پاسپورت ارتقاء یابید. این کارها را بهتر است قبل از انتقال مبالغ جدی انجام دهید.

مزایا:

• عدم وابستگی به تحریم‌ها: این کیف پول‌ها مستقیماً ایران را تحریم نکرده‌اند. بنابراین برخلاف پی‌پال و اسکریل، نیازی به پنهان کردن هویت ایرانی نیست. کاربران داخل ایران به راحتی و با خیال آسوده از خدمات وب‌مانی و پرفکت‌مانی استفاده می‌کنند.

• کارمزد پایین انتقال داخلی: انتقال وجه از یک حساب وب‌مانی به حساب دیگر تنها ۰.۸٪ کارمزد دارد (حداکثر ۵۰ دلار) که فرستنده می‌پردازد. در پرفکت‌مانی این عدد حتی ۰.۵٪ برای حساب‌های وریفای‌شده است. این کارمزد نسبت به اکثر روش‌های دیگر بسیار ناچیز است و باعث می‌شود برای انتقال مبالغ بالا هم به‌صرفه باشد.

• سرعت بالا: انتقال در شبکه وب‌مانی یا پرفکت‌مانی آنی است؛ به محض اینکه فرستنده دکمه ارسال را بزند، گیرنده در کیف پول خود مبلغ را می‌بیند. بنابراین مشکل تاخیر زمانی وجود ندارد. نقد کردن ریال در صرافی‌های آنلاین ایرانی نیز معمولاً چند دقیقه تا چند ساعت بیشتر طول نمی‌کشد (در ساعات کاری).

• سود و امکانات جانبی: مخصوصاً پرفکت‌مانی امکانات جذابی مثل سود سالانه ۴٪ به مانده حساب (محاسبه‌شده به صورت ماهانه) دارد. یعنی اگر مقداری دلار در حساب خود نگه دارید، هر ماه مقداری سود به آن تعلق می‌گیرد. همچنین امکان اخذ وام یا دادن وام روی موجودی سایرین در بستر پرفکت‌مانی وجود دارد. وب‌مانی نیز بازار بورس داخلی و کارت شارژ وب‌مانی ارائه می‌دهد.

• پشتیبانی از زبان فارسی: وب‌مانی به صورت بومی از زبان فارسی در سایت و پنل کاربری پشتیبانی می‌کند. این برای کاربرانی که زبان انگلیسی قوی ندارند بسیار مفید است و کار با سیستم را راحت‌تر می‌کند. (پرفکت‌مانی هم بخش‌هایی از سایتش فارسی است).

• انعطاف در انواع ارز: در وب‌مانی می‌توانید کیف پول دلاری (WMZ)، یورویی (WME)، روبل (WMR) و حتی بیت‌کوین (WMX) داشته باشید. پرفکت‌مانی نیز حساب دلار، یورو و طلا و بیت‌کوین فراهم کرده است. این به شما امکان می‌دهد در صورت نیاز از نوسانات ارزهای مختلف بهره ببرید یا متناسب با نیاز، نوع دارایی ارسالی را انتخاب کنید (مثلاً ارسال طلا یا رمزارز).

معایب:

• خطرات امنیتی و بازگشت‌ناپذیری: برخلاف پی‌پال، این پلتفرم‌ها قابلیت بازگشت تراکنش یا اعتراض به پرداخت اشتباه را ندارند. به محض انتقال، پول از حساب فرستنده خارج می‌شود و برنمی‌گردد مگر اینکه خود گیرنده برگرداند. بنابراین اگر اشتباهاً به کیف پول دیگری بفرستید یا در انتخاب صرافی آنلاین دقت نکنید و طرف کلاهبردار باشد، احتمال بازپس‌گیری وجه تقریباً صفر است.

• نیاز به آشنایی با ارزهای دیجیتال: محیط وب‌مانی و پرفکت‌مانی شبیه بانک نیست و مفاهیمی مثل کیف پول، شناسه کاربری، کد شناسایی (ID) و... دارد. کاربرانی که خیلی فنی نیستند ممکن است در ابتدا کمی سردرگم شوند. البته منابع آموزشی آنلاین هست، اما در هر حال پیچیدگی فنی آن نسبت به انتقال بانکی یا حتی پی‌پال بیشتر است.

• وابستگی به صرافی‌های آنلاین: برای تبدیل دلار وب‌مانی یا پرفکت‌مانی به ریال حتماً نیاز به یک صرافی آنلاین دارید. این وب‌سایت‌ها اگرچه معتبرند اما اکثراً مجوز رسمی ندارند و بر پایه اعتماد جامعه فعالیت می‌کنند. خطر فیشینگ (ساخت سایت مشابه تقلبی)، تغییر نرخ ناگهانی و مواردی از این دست وجود دارد. همچنین نقد کردن مبالغ خیلی بزرگ شاید در یک صرافی آنلاین به سرعت ممکن نباشد و نیاز به هماهنگی قبلی داشته باشد.

• کارمزد تبدیل در صرافی: هرچند انتقال در خود سیستم کارمزد کمی دارد، اما صرافی‌های آنلاین معمولاً ۱ الی ۳ درصد از طریق نرخ تبدیل از شما سود می‌گیرند. مثلاً اگر دلار بازار آزاد ۵۰ هزار تومان باشد، ممکن است صرافی آنلاین از شما دلار وب‌مانی را ۴۹ هزار تومان بخرد. این اختلاف نرخ، هزینه تبدیل شماست. برای مبالغ بزرگ، این درصد کوچک هم به رقم قابل توجهی تبدیل می‌شود.

• عدم پوشش گسترده برای فرستنده‌های عادی: ممکن است همه دوستان یا آشنایان شما در خارج با وب‌مانی یا پرفکت‌مانی آشنا نباشند یا تمایلی به استفاده نداشته باشند. این سیستم‌ها بیشتر بین کاربران خاص (تریدرها، برنامه‌نویسان فریلنسر، etc) رواج دارند. بنابراین اگر کسی که می‌خواهد برای شما پول بفرستد با این کیف پول‌ها کار نکرده باشد، باید ابتدا او را قانع کنید ثبت‌نام کند و این می‌تواند مانعی در کاربرد باشد.

۷. حساب‌های دیجیتال Wise و Revolut (نئوبانک‌ها)

در سال‌های اخیر، نئوبانک‌ها یا بانک‌های تمام‌دیجیتال مانند Wise (وایز) و Revolut (رِوولوت) محبوبیت زیادی پیدا کرده‌اند. این سرویس‌ها که عموماً بر روی اپلیکیشن موبایل ارائه می‌شوند، به کاربران امکان می‌دهند حساب چندارزی داشته باشند، با نرخ واقعی ارز تبادل کنند و پول را به سراسر دنیا بفرستند. برای مثال، Wise (نام قبلی: TransferWise) یک سیستم انتقال پول بین‌المللی است که با کارمزد بسیار کم و نرخ ارز واقعی، پول را از یک کشور به کشور دیگر حواله می‌کند. Revolut نیز علاوه بر انتقال پول، خدماتی نظیر کارت اعتباری، بودجه‌بندی مالی و خرید ارز دیجیتال را در اپ خود ارائه می‌دهد. اما نکته مهم این است که این پلتفرم‌ها ایران را مستقیماً پوشش نمی‌دهند و شما نمی‌توانید از داخل ایران حساب وایز یا رولوت باز کنید. راهکار ارسال پول به ایران از طریق این سرویس‌ها باز هم به شکل غیرمستقیم و با کمک واسطه است. مثلاً فرض کنید فرستنده در انگلستان از طریق Wise مبلغی را به دلار به یک حساب در آمریکا می‌فرستد (با کارمزد ناچیز)؛ سپس صاحب آن حساب که همکار یا واسطه ماست، معادل ریالی را در ایران به گیرنده می‌دهد. سناریوی دیگر، استفاده شرکت‌های مالی ایرانی از این سرویس‌هاست؛ مثلاً مجموعه‌ای مانند فراکنش پول را از طریق وایز در اروپا جمع‌آوری کرده و از داخل ایران معادلش را پرداخت می‌کند.

شرایط لازم برای استفاده:

• افتتاح حساب در سرویس مربوطه توسط فرستنده: فرستنده باید در کشوری زندگی کند که وایز یا رولوت در آن خدمات می‌دهد (اکثر کشورهای اروپا، آمریکا، کانادا، استرالیا و...). افتتاح حساب معمولاً نیاز به آدرس محلی و مدارک شناسایی همان کشور دارد.

• حساب بانکی متصل: برای افزودن پول به Wise/Revolut، فرستنده نیاز به یک حساب بانکی یا کارت متصل دارد. این سرویس‌ها از حساب محلی در کشور فرستنده پول را برداشت می‌کنند (برای کاهش هزینه) و در کشور مقصد به حساب محلی واریز می‌کنند. بنابراین دانستن اطلاعات حساب بانکی گیرنده واسط در کشور مقصد الزامی است.

• هماهنگی با واسطه مورد اعتماد: شما نیاز دارید در کشور مقصد (که می‌تواند خود ایران نباشد، بلکه کشور ثالثی باشد) فرد یا شرکتی را داشته باشید که گیرنده نهایی حواله وایز یا رولوت باشد. به عبارتی Wise پول را به حساب آن فرد در کشور مثلاً ترکیه می‌ریزد، بعد آن فرد ریال را به ایران منتقل می‌کند. این واسطه می‌تواند همان صرافی‌های سنتی یا شرکت‌های فین‌تک ایرانی باشد.

• رعایت حد و سقف انتقال: Wise و Revolut برای کاربران عادی سقف انتقال ماهانه یا سالانه دارند (مگر اینکه احراز هویت پیشرفته‌تر انجام شود). همچنین انتقال بیش از حدود ۱۰ هزار یورو نیازمند مدارک اضافی است. فرستنده باید این موارد را مدنظر قرار دهد تا تراکنش بلوکه نشود.

• داشتن اطلاعات حساب مقصد واسط: بسته به روش، ممکن است نیاز باشد اطلاعات حساب بانکی واسط در کشور ثالث (مانند شماره IBAN، نام بانک و نام صاحب حساب) به دقت وارد شود. برای انتقال‌هایی مثل Wise، معمولاً وارد کردن IBAN و BIC کافی است.

مزایا:

• کارمزد بسیار پایین و نرخ منصفانه: وایز مشخصاً به خاطر کارمزد کم مشهور است؛ به عنوان مثال، ارسال ۱۰۰۰ یورو به دلار ممکن است فقط ~۵ یورو هزینه داشته باشد و تبدیل یورو به دلار با نرخ واقعی بازار بین‌بانکی انجام می‌شود. این شفافیت و ارزانی در هیچ بانک سنتی یافت نمی‌شود. Revolut هم تبدیل ارز را با نرخ آنی بازار و کارمزد صفر تا حجم معینی در ماه ارائه می‌دهد. در مجموع، برای تبدیل ارز و حواله بین‌المللی، این پلتفرم‌ها ارزان‌ترین گزینه‌ها هستند.

• سرعت و سهولت آنلاین: انتقال از طریق این نئوبانک‌ها اغلب در مدت کمتر از یک روز انجام می‌شود. بسیاری از انتقال‌های Wise ظرف چند ساعت به مقصد می‌رسند چون شبکه هوشمند آن پول را در مبدا جمع کرده و از منابع خود در مقصد می‌پردازد. استفاده از اپلیکیشن نیز بسیار راحت است و کل فرآیند به صورت آنلاین و ۲۴/۷ قابل انجام می‌باشد.

• چندارزی بودن حساب: فرستنده می‌تواند یک حساب چندارزی داشته باشد (مثلاً همزمان دلار، یورو، پوند، لیر و... را نگه دارد). این امکان به او اجازه می‌دهد مثلا درآمد خود را به دلار نگه دارد و هر زمان خواست به تومان برای خانواده‌اش بفرستد، ابتدا دلار را به یورو تبدیل کند و بعد ارسال کند تا هزینه کمتری بدهد.

• امنیت و نظارت بالا: این شرکت‌ها تحت نظارت نهادهای مالی معتبر (در انگلستان، اتحادیه اروپا و آمریکا) فعالیت می‌کنند؛ بنابرین امنیت سرمایه و حریم خصوصی کاربر تا حد زیادی تضمین شده است. هر کاربر یک حساب شخصی قانونی دارد که مشمول ضمانت‌های سپرده در برخی کشورها نیز می‌شود. همچنین احراز هویت قوی و تایید دو مرحله‌ای، امنیت حساب را تامین می‌کند.

• عدم نیاز به مراجعه حضوری یا کاغذبازی بانکی: بر خلاف حواله سوئیفت که معمولاً باید به بانک مراجعه کنید یا فرم‌های متعدد پر کنید، در Wise/Revolut همه چیز در اپلیکیشن است. نیازی به ایستادن در صف یا تکمیل فرم فیزیکی نیست. این سادگی تجربه کاربری یکی از دلایل محبوبیت این سرویس‌هاست.

معایب:

• پشتیبانی نکردن از ریال یا بانک‌های ایران: این پلتفرم‌ها اصولاً هیچ ارتباطی با بانک‌های ایرانی ندارند. یعنی شما نمی‌توانید مستقیماً از طریق Wise به حساب بانکی ایران پول بریزید. باید حتماً پای یک حساب واسط در میان باشد. بنابراین عملاً برای رساندن پول به ایران ناچارید ترکیبی از روش‌ها (وایز + صرافی یا وایز + مسافر) استفاده کنید.

• نیاز به حساب و اقامت خارجی: خود استفاده از این نئوبانک‌ها مستلزم آن است که فرد فرستنده یک حساب بانکی و مدارک شناسایی معتبر در خارج داشته باشد. همه ایرانیان مقیم خارج لزوماً دسترسی به این سرویس‌ها ندارند (مثلاً در کشورهای حاشیه خلیج فارس یا آسیا، وایز به گستردگی اروپا نیست). همچنین ایجاد حساب ممکن است چند هفته زمان ببرد تا تایید شود.

• محدودیت در دریافت برای واسط: اگر از آشنایان به عنوان واسط استفاده کنید، دریافت مبالغ زیاد مستقیماً به حساب شخصی آنها ممکن است مشکلات مالیاتی یا بانکی برایشان ایجاد کند. همچنین آن واسط باید اعتماد کند که پس از دادن ریال در ایران، پول را واقعا در حسابش دریافت خواهد کرد. پس اعتماد دوسویه لازم است.

• خطر مسدود شدن در صورت اشاره به ایران: باید توجه داشت که Wise و سایر سرویس‌های مالی غربی اگر متوجه شوند پول برای ایران (یک کشور تحریمی) ارسال می‌شود، ممکن است حساس شوند. به همین دلیل بهتر است در توضیحات تراکنش یا مکاتبات پشتیبانی، نامی از ایران برده نشود. این موضوع کار را کمی پیچیده می‌کند چون هدف نهایی انتقال، ایران است اما نباید در سیستم Wise آشکار شود.

• عدم مناسب بودن برای مبالغ خیلی خرد: گرچه کارمزد کم است، اما اگر کسی بخواهد مبالغ خیلی کوچک (مثلاً ۵۰ دلار) بفرستد، شاید فرآیند ثبت‌نام و احراز هویت و... نسبت به مبلغ به صرفه نباشد. در این موارد شاید همان روش‌هایی مثل وب‌مانی یا کریپتو مستقیم سریع‌تر باشند.

۸. ارزهای دیجیتال (رمزارزها)

استفاده از ارزهای دیجیتال نظیر بیت‌کوین (BTC)، اتریوم (ETH) و خصوصاً استیبل‌کوین‌هایی مانند تتر (USDT) در سال‌های اخیر به یک روش مبتکرانه برای انتقال پول به ایران تبدیل شده است. مزیت اصلی رمزارزها این است که غیرمتمرکز بوده و توسط دولت‌ها کنترل نمی‌شوند؛ در نتیجه تحت تأثیر مستقیم تحریم‌های بانکی قرار نمی‌گیرند. برای بهره‌گیری از این روش، فرستنده و گیرنده هر دو باید یک کیف پول دیجیتال (والت) داشته باشند. فرستنده در کشور خارج مثلاً به یک صرافی ارز دیجیتال محلی مراجعه کرده و مقداری تتر یا بیت‌کوین با پول خود می‌خرد. سپس آن مقدار رمزارز را به آدرس کیف پول دیجیتال گیرنده در ایران انتقال می‌دهد (این انتقال بر روی بلاک‌چین ثبت می‌شود). گیرنده در ایران پس از دریافت، می‌تواند از طریق صرافی‌های آنلاین داخلی یا بازارهای همتا‌به‌همتا (P2P)، رمزارز دریافتی را به ریال تبدیل کند و به حساب بانکی خود واریز نماید. به عنوان مثال، فرد در اروپا ۱۰۰ یورو تتر خریداری می‌کند و به آدرس کیف پول گیرنده می‌فرستد؛ ظرف چند دقیقه گیرنده ۱۰۰ تتر را دریافت کرده و در بازار داخلی می‌فروشد و مثلاً معادل ریالی آن (مثلاً ~۵ میلیون تومان) را در حساب بانکی‌اش می‌گیرد.

شرایط لازم برای استفاده:

• آشنایی پایه با مفاهیم رمزارز: هر دو طرف باید بدانند کیف پول دیجیتال چیست، چطور یک والت (نرم‌افزاری یا سخت‌افزاری) ایجاد کنند و آدرس‌های عمومی و کلیدهای خصوصی چگونه کار می‌کنند. بدون این دانش پایه، ممکن است دچار خطا یا کلاه‌برداری شوند.

• خرید رمزارز توسط فرستنده: فرستنده باید از یک صرافی ارز دیجیتال یا بازار OTC در کشور خود، ارز دیجیتال مدنظر (مثلاً تتر) را تهیه کند. این کار معمولاً نیازمند ثبت‌نام در صرافی و احراز هویت است، مگر اینکه از روش‌های غیررسمی خرید کند.

• دسترسی گیرنده به صرافی داخلی: در ایران صرافی‌های آنلاین متعددی (مثل نوبیتکس، والکس، رمزینکس و...) وجود دارند که امکان خرید و فروش رمز ارز و واریز ریالی آنی به حساب بانکی را فراهم کرده‌اند. گیرنده باید در یکی از این پلتفرم‌ها حساب فعال داشته باشد یا از طریق گروه‌های معتبر تلگرامی، خریدار مستقیم برای رمزارز خود بیابد.

• انتخاب نوع ارز دیجیتال مناسب: توصیه می‌شود برای انتقال ارزش پایدار، از استیبل‌کوین‌هایی مثل USDT (تتر) یا USDC استفاده شود که ارزششان تقریباً برابر ۱ دلار آمریکا است. اینطوری گیرنده نگران نوسان قیمت شدید هنگام دریافت و تبدیل نخواهد بود. همچنین انتخاب شبکه انتقال (مثلاً ترون TRC20 برای تتر که کارمزد بسیار پایینی دارد) مهم است.

• امنیت والت و تراکنش: فرستنده و گیرنده باید مراقب امنیت کیف پول‌های خود باشند، از پسورد و عبارت بازیابی بک‌آپ داشته باشند و مطمئن شوند آدرس مقصد را درست و بدون خطا وارد می‌کنند. زیرا تراکنش اشتباه به آدرس غلط غیرقابل برگشت است.

مزایا:

• غیرقابل تحریم بودن و آزادی عمل: شبکه‌های رمز ارز تحت کنترل هیچ دولت یا بانکی نیستند. تحریم‌های اقتصادی تأثیری بر انتقال کریپتوکارنسی ندارند. بنابراین شما می‌توانید ۲۴ ساعته و بدون نیاز به اجازه هیچ مرجعی، از هر کجای دنیا برای ایران ارز دیجیتال بفرستید.

• سرعت بالای انتقال: بسیاری از شبکه‌های بلاک‌چین مدرن، تراکنش‌ها را در عرض چند دقیقه تایید می‌کنند. به طور خاص، اگر از تتر شبکه ترون استفاده شود، انتقال معمولاً کمتر از ۱ دقیقه طول می‌کشد که بسیار سریع‌تر از حواله‌های بانکی است. حتی بیت‌کوین که نسبتاً کندتر است، معمولاً طی ۱۰-۳۰ دقیقه تایید می‌شود.

• کارمزد نسبتاً کم: انتقال ارز دیجیتال کارمزد شبکه دارد که بسته به شلوغی و نوع کوین متفاوت است. اما در حالت ایده‌آل، هزینه انتقال تتر روی ترون تقریباً صفر (کمتر از یک دلار) است که در مقایسه با کارمزدهای بانکی ناچیز است. صرافی‌های داخلی نیز معمولاً ۰.۱٪ تا ۰.۲٪ کارمزد معامله می‌گیرند که بسیار کم است. به طور کلی این روش از نظر هزینه‌ای می‌تواند به‌صرفه‌ترین روش باشد، به خصوص برای مبالغ بالا که کارمزد ثابت بانکی زیاد درمی‌آید.

• حفظ ارزش و تبدیل آسان: اگر فرستنده مستقیماً ریال می‌فرستاد، شاید نگرانی کاهش ارزش پول در طول مسیر وجود داشت. اما با ارسال مثلا تتر، ارزش دلاری حفظ می‌شود و گیرنده هر زمان بخواهد آن را تبدیل می‌کند. ضمن اینکه بازار رمز ارز در ایران بسیار فعال است و تقریباً در هر ساعتی می‌توان خریدار برای ارز دیجیتال یافت و سریع آن را به پول نقد تبدیل کرد.

• حریم خصوصی بیشتر: انجام تراکنش‌های رمزارز نیاز به ارائه اطلاعات هویتی به شبکه بلاک‌چین ندارد. دو کیف پول می‌توانند به صورت نسبتاً ناشناس (البته ردیابی‌هایی ممکن است) تبادل کنند. این برای افرادی که نمی‌خواهند اطلاعات شخصی یا مالی‌شان در سیستم‌های بانکی ثبت شود، مزیت محسوب می‌شود. البته باید توجه داشت که صرافی‌های متمرکز (چه خارجی چه داخلی) معمولاً احراز هویت انجام می‌دهند، ولی خود انتقال بین کیف پول‌های شخصی ناشناس است.

معایب:

• نوسان قیمت (در صورت استفاده از کوین‌های غیراستیبل): اگر از بیت‌کوین یا اتریوم استفاده کنید، ممکن است ارزش آن بین زمان ارسال و دریافت تغییر قابل ملاحظه‌ای کند چون بازار رمز ارز بسیار پرنوسان است. این ریسک با استفاده از استیبل‌کوین قابل حل است اما هنوز هم برخی استیبل‌کوین‌ها ریسک‌هایی (مثل از دست دادن پشتوانه) دارند.

• نیاز به دانش فنی و خطر اشتباه: کار با کیف پول دیجیتال، کپی کردن آدرس‌های طولانی و انجام تنظیمات امنیتی برای افراد عادی کمی دشوار است. یک اشتباه کوچک (مثل واریز به شبکه اشتباه یا گم کردن عبارت بازیابی) می‌تواند منجر به از دست رفتن پول شود. برای کاربران ناآشنا، یادگیری این موارد ضروری است و بی‌دقتی می‌تواند ضررهای جبران‌ناپذیر داشته باشد.

• مسائل قانونی و مالیاتی: در برخی کشورها (از جمله کشور مبدأ)، ممکن است خرید و فروش رمز ارزها تحت قوانین مالیاتی باشد. همچنین دولت ایران به طور کامل این حوزه را به رسمیت نشناخته و از نظر حقوقی اگر مشکلی پیش بیاید، پیگیری آن دشوار است. اگرچه انتقال رمز ارز در مقیاس شخصی معمولاً مشکلی ایجاد نمی‌کند، اما دانستن این ریسک‌ها مهم است.

• امنیت سایبری: دنیای کریپتو مملو از کلاه‌برداری، هک و فیشینگ است. کاربران اگر مراقب نباشند ممکن است در دام سایت‌ها یا اپ‌های جعلی بیفتند و دارایی‌شان سرقت شود. نگهداری امن از کلید خصوصی یا عبارت بازیابی بسیار حیاتی است. پیشنهاد می‌شود برای مبالغ زیاد از کیف پول سخت‌افزاری استفاده شود که البته هزینه‌بر است.

• محدودیت نقدشوندگی برای مبالغ خیلی بزرگ: بازار رمز ارز ایران اگرچه بزرگ است، اما برای مثلا میلیون‌ها دلار ممکن است به راحتی خریدار مستقیم پیدا نشود یا فروش آن در بازار داخلی قیمت را تحت تاثیر قرار دهد. برای مبالغ خیلی کلان، هماهنگی قبلی با صرافی‌های بزرگ یا تقسیم انتقال به بخش‌های کوچک‌تر شاید لازم باشد.

۹. حواله دستی و کمک دوستان/آشنایان (روش سنتی)

آخرین روش که شاید ساده‌ترین هم باشد، ارسال پول به صورت فیزیکی یا حواله سنتی است. منظور از حواله دستی این است که شما پول را نقداً یا از طریق یک واسطه غیربانکی به دست گیرنده برسانید. برای مثال، ممکن است یک دوست یا عضو خانواده از خارج به ایران سفر کند و شما پول را در کشور محل سکونت به او بدهید تا معادل آن را در ایران به گیرنده برساند. یا حتی پول نقد همراه خود به ایران بیاورید و تحویل دهید. شکل دیگر حواله دستی، شبکه‌های حواله سنتی (حواله‌دار) است که در برخی جوامع مهاجر رایج است؛ شما به یک فرد معتمد در کشور مبدأ پول می‌دهید، او از طریق یک شبکه غیررسمی پیغام می‌دهد و شریکش در ایران آن مبلغ را به گیرنده می‌پردازد. این سیستم که شباهت به روش هاوالا (Hawala) در کشورهای جنوب آسیا دارد، کاملاً بر پایه اعتماد عمل می‌کند و اسناد رسمی در آن رد و بدل نمی‌شود.

شرایط لازم برای استفاده:

• داشتن فرد معتمد که به ایران سفر کند یا شبکه امنی از آشنایان داشته باشد. این فرد باید مورد اعتماد کامل شما باشد، چون پول را به او می‌سپارید.

• رعایت قوانین حمل پول نقد: اگر پول به صورت فیزیکی حمل می‌شود، باید از مقررات کشور مبدأ و مقصد درباره حداکثر وجه مجاز همراه مسافر مطلع باشید. معمولاً بیش از ۱۰ هزار دلار یا معادل آن نیاز به اظهار در گمرک دارد.

• توافق قبلی درباره نرخ ارز (در صورت نیاز): اگر قرار است ارز خارجی بدهید و ریال دریافت شود، بهتر است قبل از انجام کار درباره نرخ تبدیل با طرف مقابل توافق کنید که سوتفاهمی ایجاد نشود.

• زمان‌بندی و هماهنگی: این روش برای مواردی مناسب است که عجله زیادی ندارید و می‌توانید منتظر سفر شخص بمانید. پس نیاز است برنامه سفر یا زمان تحویل حضوری پول را از پیش هماهنگ کنید.

• حجم مناسب پول: معمولاً حمل دستی پول برای مبالغ نسبتاً محدود (مثلاً تا چند هزار دلار/یورو) عملی است. برای مبالغ خیلی زیاد، ریسک و سختی کار افزایش می‌یابد و شاید مناسب نباشد.

مزایا:

• سادگی و بی‌واسطه بودن: هیچ تکنولوژی پیچیده یا کارمزد مؤسسه مالی در این روش وجود ندارد. یک انسان واسط مستقیم پول را می‌گیرد و در نقطه دیگر تحویل می‌دهد. برای افراد مسن یا کسانی که به سیستم‌های آنلاین اعتماد ندارند، این روش قابل درک‌ترین گزینه است.

• بدون هزینه یا کم‌هزینه: اگر دوست یا فامیلی این کار را برای شما انجام دهد، معمولاً کارمزدی دریافت نمی‌شود یا در نهایت یک هدیه کوچک یا پرداخت مختصر بابت زحمت خواهد بود. حتی اگر از شبکه‌های سنتی حواله استفاده کنید، کارمزد آنها نسبت به روش‌های رسمی کمتر است چون ساختار هزینه‌ای ساده‌ای دارند.

• دور زدن کامل سیستم‌های رسمی: این روش هیچ ردپای بانکی یا الکترونیکی ندارد، بنابراین غیرقابل رهگیری توسط دولت‌ها است. از منظر تحریم‌ها، وقتی پول نقد دست به دست می‌شود، دیگر تحریمی قابل اعمال نیست. برای کسانی که مایل نیستند تراکنش مالی‌شان ثبت شود یا نگرانی‌هایی بابت بلوکه شدن دارند، این مسیر جذاب است.

• انعطاف‌پذیری در ارز ارسالی: شما می‌توانید هر نوع ارز یا حتی کالایی را انتقال دهید (مثلاً دلار، یورو، طلا یا حتی کالاهای ارزشمند). برخلاف روش‌های رسمی که معمولاً با ارز مشخصی کار می‌کنند، در اینجا هرچه تحویل دهید گیرنده می‌تواند معادلش را دریافت کند.

• مناسب برای مناطق بدون دسترسی بانکی: گیرنده‌هایی که در شهرها یا روستاهایی هستند که سیستم بانکی یا اینترنت ضعیف است، ممکن است نتوانند از روش‌های مدرن استفاده کنند. حواله دستی از طریق مسافر یا آشنا می‌تواند پول را تا در خانه فرد برساند، بدون نیاز به حساب بانکی.

معایب:

• ریسک امنیتی و اعتماد: بزرگ‌ترین ایراد این روش، ریسک از دست رفتن پول است. اگر فرد واسط امین نباشد یا در مسیر اتفاقی بیفتد (سرقت، گم شدن پول، مصادره در مرز)، هیچ پشتوانه قانونی برای برگرداندن وجه وجود ندارد. بنابراین اعتماد ۱۰۰٪ شرط اساسی است که همیشه به این سادگی به دست نمی‌آید.

• محدودیت در سرعت و زمان: شما وابسته به زمان حرکت فرد یا فراهم شدن شرایط ارسال هستید. ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها کسی را پیدا نکنید که به ایران برود. بنابراین برای نیازهای فوری این روش توصیه نمی‌شود. همچنین اگر واسطه از شبکه سنتی باشد، ممکن است پرداخت در ایران تا پیدا شدن نقدینگی چند روز طول بکشد.

• محدودیت قانونی حمل پول: بسیاری از کشورها حمل مبلغ زیاد ارز نقد را محدود کرده‌اند. اگر بیش از حد مجاز همراه داشته باشید و اظهار نکنید، ممکن است دچار مشکل قانونی و جریمه شوید. اظهار کردن نیز خود ریسک مصادره یا سوال‌و‌جو را بالا می‌برد. بنابراین عملاً این روش برای مبالغ خیلی بزرگ عملی نیست.

• نبود ضمانت و بیمه: بر خلاف حواله‌های شرکتی که بیمه و پیگیری دارند، در اینجا اگر پول نرسد یا ناقص برسد، هیچ مرجع رسیدگی وجود ندارد. اختلافات احتمالی باید شخصاً و بعضاً با دردسر حل شود.

• معمولاً یک‌طرفه و نامنظم: این روش بیشتر برای ارسال کمک خانواده یا امور موردی خوب است و استمرار ندارد. اگر مثلاً کسی بخواهد درآمد ماهانه خود را هر ماه به ایران بفرستد، نمی‌تواند همیشه روی مسافر حساب کند. بنابراین برای انتقال‌های منظم و تجاری مناسب نیست و باید سراغ سیستم‌های رسمی‌تر رفت.

مقایسه روش‌ها از نظر هزینه، زمان و امنیت

برای جمع‌بندی، در جدول زیر ۹ روش ذکرشده را از نظر سرعت انتقال تقریبی، کارمزد/هزینه تقریبی و سطح امنیت/اطمینان با هم مقایسه کرده‌ایم. طبیعتاً ارقام و ارزیابی‌ها بسته به شرایط دقیق ممکن است تغییر کند، اما این جدول دید کلی نسبت به مزایا و معایب نسبی هر روش به شما می‌دهد:

توضیح: اعداد درصدی کارمزد تقریبی هستند. سطح امنیت "بالا" به معنی ریسک بسیار کم از دست رفتن پول (تضمین‌شده توسط سیستم) است و "پایین" به معنی ریسک بالای از دست دادن وجه به دلیل عدم ضمانت یا امکان تقلب می‌باشد. همچنین سرعت "لحظه‌ای" یعنی در حد چند دقیقه تا چند ساعت، و "روز کاری" یعنی ممکن است تعطیلات آخر هفته و غیره در زمان تاثیر بگذارد.

جمع‌بندی

همان‌طور که دیدیم، هر کدام از روش‌های انتقال پول به ایران مزایا و معایب خاص خود را دارند. اگر سرعت و امنیت شبکه بانکی برایتان مهم است و هزینه مشکلی ندارد، حواله سوئیفت از طریق یک کشور واسط گزینه‌ای قابل اتکا است. اگر دنبال راهی اقتصادی‌تر و سریع‌تر هستید، صرافی‌های معتبر یا پلتفرم‌های دیجیتال مانند Wise می‌توانند کمک کنند. برای مبالغ خرد یا موارد خاص، کیف‌پول‌های الکترونیکی (پی‌پال، وب‌مانی، پرفکت‌مانی) و ارزهای دیجیتال راهگشا هستند چرا که تحریم‌ناپذیر بوده و دسترسی افراد داخل ایران به آنها ممکن است. نهایتاً در شرایطی که هیچ‌یک از روش‌های رسمی جواب ندهد، شبکه دوستان و آشنایان و روش‌های سنتی گزینه آخر خواهد بود.

پیش از انتخاب روش، حتماً عواملی نظیر مبلغ ارسالی، سرعت مورد انتظار، کارمزد قابل قبول و سطح ریسک‌پذیری خود را در نظر بگیرید. برای مبالغ بزرگ شاید پرداخت کارمزد بانکی برای آرامش خاطر منطقی باشد، در حالی که برای مبالغ کوچک، روش‌های نوین آنلاین هم ارزان‌ترند هم سریع‌تر. همچنین همیشه از قانونی بودن اقدام خود در کشور محل اقامت مطمئن شوید؛ بعضی کشورها دور زدن تحریم‌ها یا انتقال پول بدون مجوز را جرم می‌دانند. با آگاهی کامل و مقایسه گزینه‌ها، می‌توانید بهترین راه را برای کمک مالی به خانواده، سرمایه‌گذاری در ایران یا هر هدف دیگری برگزینید و پولتان را ایمن و سریع به ایران منتقل کنید.

منابع و مراجع:

1. روش‌های مستقیم و غیرمستقیم انتقال پول و چالش‌های آن (خبرگزاری ایلنا)

2. بلاگ آموزشی فراکنش – راهنمای انتقال پول از خارج به ایران

3. معرفی کیف پول‌های الکترونیکی مناسب کاربران ایرانی (Payping و منابع دیگر)

4. راهنمای ارسال وجه به ایران ویژه کانادا (صرافی بهمنی)

5. بررسی کارمزد‌ها و سرعت حوالجات بین‌المللی (مقایسه سوئیفت، پی‌پال، وایز)